You Look Awesome! {Eevy &nd Marko Only}

You Look Awesome!

.....Eevy &nd Marko Only

Ik liep door het bos, waardoor ik altijd als wolf ging. Maar vandaag een keer niet. Ik wilde niet elke keer als wolf hier door heen gaan. Ik vond dat ik het ook eens als een engel moest zien. Velen vonden mij raar, want ik was geen normale engel. Ik had geen vleugels, maar wel die mooie dierlijke vorm.
Het was een wonder dat ik zo liep, want normaal wilde ik de boel hier op jagen, zodat er weer prooien voor mij vrij kwamen en dat ik de boel hier door mijn slechte overtuiging weer kon gaan terroriseren.
De grijns op mijn gezicht was er niet vanaf te krijgen, want ik wist wel hoe alles zou gaan. Mijn leven was gewoon een en al opjagen en het plagen van anderen. Voor ik het wist, was ik begonnen met rennen en niet veel later liep ik op vier poten.
Snel maakte ik zigzag passen tussen de bomen door, en hield alles goed in de gaten. Eigenlijk had ik er wel zin in om eens een goed gevecht aan te gaan met een ander dier. Gewoon om eens te zien of ik al die tijd voor niets had getrained.

{Het is even inkomen}

{ . " . Marko . " . }

..An Angel, A Wolf and A Bad Boy

Ik mocht dan wel een engel zijn, maar was niet een normale wolf in mijn dieren vorm. Ik was veel te groot voor een normale wolf. Dit kwam omdat ik een engel was en zij waren nou eenmaal een keer tot anderhalf keer zo groot.
Het bracht mij in mijn voordeel, want zo kon ik iedereen wel aan, maar ik moest er wel voor blijven trainen wilde ik sterk blijven. Ik grijnsde eens een keer en keek naar de omgeving. Ergens in de verte hoorde ik een enorme vogel krijsen. Daar moest ik van weten wat er aan de hand was.
Mijn enorme poten begonnen met rennen en mijn oren brachten de geluiden via mijn trommelvlies naar mijn hersenen om te weten welke kant ik op gestuurd zou worden door het centrum in mijn hoofd.
Al vrij snel was het gekrijs over en ik hield stand. Wat was er toch geweest dat die vogel nu ineens weg was. Mijn neus deed zijn werk door de omgeving af te speuren naar mysterieuze geuren, waarvan ik ze nog niet herkende. Mijn ogen speurden de omgeving af en ergens in de verte lag de vogel op de grond met zijn vleugels recht omhoog.

Een korte grom verliet zich over mijn wolfachtige lippen. Wat was dit voor een sadist die eten voor mijn neus weg zou kapen. Plots rook ik een rare geur die mijn neus nog nooit had geroken. Het was een geur van kilheid, slechtheid en engelachtig.
Ik keek omhoog en zag een engel in de lucht hangen, eentje die wel vleugels had. Meteen had ik zin om het aan te vallen. Ik zette mij in een aanvalshouding en gromde luid. Ze moest weg uit mijn buurt, want ze maakte me kwaad van binnen.
Ik was slecht, door en door slecht, want ik wilde haar graag doden, heel graag zelfs. Maar ze moest eerst maar eens dichter bij komen zodat ik een gevecht aan kon gaan.

{Sorry voor de kortheid}