Bad Combination (Sifa)

Ik liep op het veld. Waar moest ik naartoe, Ik zou het echt niet weten. Ik kwam aan op een donkere plek. Ik dacht"echt een plek voor slechte mensen. ik liep wat rond. Ik vond het maar een enge plek. Ik liep maar weer weg dan voelde ik niet pijn van de plek. Het werd al weer nacht dus zette ik mijn kamp op met een vuurtje dat hield wilde dieren weg. halverwege de nacht werd ik wakker"oh shoot nu kan ik nooit meer slapen". Ik ging maar even puzzelen op mijn puzzelcube dat hield me tenminste bezig. Toen ik de volgende ochtend wou gaan jagen raakte ik verstrikt in een vang net ik wist niet van wie het was wou ik er zo snel eruit. ik gebruikte even Red Magic en sprak de spreuk uit dat mijn handen zagen werden en sneed me uit het net. Ik liep gauw weg gelukkig vond ik later en lekkere malse kippetjes. Ik greep er een paar en ging gauw terug naar mijn kamp. Die avond at ik een lekkere kip op en ging met mijn buik vol naar bed en viel snel in slaap.

Sorry ik had echt geen inspiratie

Het was stil, en koud. Heerlijk. De pijn die speelde op deze velden was om op te eten. Engelen streden, gingen dood, en voila. Gratis wapens. Mijn ogen keken altijd kil en ijsig, dus dit keer ook. Maar tja, telkens als ik geniet, wordt het verpest. Daar, in de verte. Rara... Een goede engel. EEN GOEDIE. Ik bleef staan. Het was genadeloos stil. Ik maakte me ontzichtbaar, en liep naar de goodie zonder dat hij me zag. Wat dom van de goedie. Ik zou hem nu kunnen vermoorden, maar dat was te simpel. Ik moest het langzaam doen, met veel pijn en leed... Heerlijk. Ik kon het bloed al proeven. Ik likte mijn lippen, en begon de good one te bestuderen. Een roodharige engel, met rode ogen en rood zwarte kleren. "I'm gonna kill you.." Fluisterde ik in de wind. Dit werd lachen. Ik wou moorden. Ik wou vechten. Ik wou winnen. Nu. Good ones gonna die. Bad ones gonna win. Dat was mijn motto. "Just wait and see..." Plaagde ik verder. O ja. Dit was mijn ding. Ik raapte een mes op, en maakte een kleine snee in mijn hand. Blauw bloed kwam eruit, nu sneed ik met het mes in zijn arm. Iets harder, ik wou leed zien. Ik pakte het rode druppeltje van de good one en legde die bij het blauwe van mij. Dit moest werken. Zou blauw rood innemen, zou ik hem vermoorden. Andersom, zou zijn dat hij mij vermoorde áls ik aan zou vallen. Maar er gebeurde iets anders... Iets wat ik nog nooit gezien had. Watte... NEE! Het rode en het blauwe werden... PAARS?! Nee, nee! Ik kon geen vrienden met een goodie worden! Dat KON niet! Ik zette mijn ogen op scherp en kiezen op elkaar. Ik werd zichtbaar. "Say, good night, and have nightmares!" schreeuwde ik tegen hem.

Ik liep rond. Opeens hoorde ik i'm gonna kill you. Ik schrok op en wou wegrennen maar ik voelde dat er iets snee in mijn arm. Ik riep uit AU. Ik wou wegrennen maar voelde een ijzersterke greep om me heen. Opeens zag ik iemand verschijnen en hoorde say,good night en have nightmares. Ik schrok erg van haar. Toen herkende ik haar"Sifa". Ik rende snel weg ik wist dat ze uit was op moord. toen ik dacht dat het weer veilig was zette ik mijn kamp weer op want het werd weer nacht. Toen ik de volgende morgen aan het ontbijten was hoorde ik ritselen van bladeren en voelde ik wind langs mijn haren. Ik dacht dat het niets was en at gewoon door. Ik ging toen maar weer jagen want mijn voorraad was weer bijna op toen kwam ik weer terecht in een vangnet maar toen ik net me wou bevrijden voelde ik een harde klap en werd alles voor mijn ogen zwart. Gelukkig werd ik weer wakker ik zat gevangen in speciale boeien zo kon ik geen spreuken gebreuken en mijn dierlijke vorm worden. ik zag Sifa recht voor mijn neus staan. Ik schrok op "ik wist het wel die wind dat was jij". ik probeerde haar te schopen maar het had geen effect. Ik voelde weer een klap op mijn hoofd en alles werd weer zwart.

Hij had geen effect op mij. "Zeg mij." Begon ik. "Wie in bloedsnaam ben jij, en wat moet je van me. Een verkeerde actie en je bent er geweest!" Ik hield een mes recht onder zijn kin, terwijl er vijf andere kanonnen op hem gericht waren. Zo te zien was hij nerveus, want ik zag zweetdruppels. Ik liet het mes vallen, maar de kanonnen waren uitzichzelf nog steeds op de goodiemoodiefoodie gericht. Ik pakte een steen, ging zitten op een boomstronk, en legde de steen op mijn schoot. Ik ving wat bloed op van de snee van de knulbygood, en legde dat op de steen. "Lijden zal je, lijden ja. Lijden wil ik zien. Lijden zal je, lijden ja. Tot het nooitmeerziens." Zong ik op een langzame toon. Ik hoopte dat hij het akelig zou vinden. Ik pakte een ijzeren draad en dipte dat ik het bloed, toen naaide ik de ijzeren draad op een takje. "Een takje zou je wezen, een takje zou je zijn. Geboren voor verdriet en pijn." Ik knakte het takje, dat zou zijn arm zijn. Gekneusd, blijkbaar, want de tak was niet gebroken. Ik legde mijn kiezen op elkaar. "Wat is er? Kan je de pijn niet verdragen? Vertel wie je bent, of ik pak wat bloed van je hoofd. En die doet dan, slesj! Dus vertel op... Tik, tak, tik, tak. Pang zei de tak" Ik draaide de tak om, de prikkeldraad. Ik kraste met mijn nagels over het steen. Een knarsend geluid kwam er vandaan. Dem kwam aangerendt. Zijn ijsvlakken draaiden door de hemel. Hij keek de falamandegoody aan. Zo erg dat er ijspegels rond de kooi ontwaakten. O ja. Hier hield ik van.

"Zeg mij." Begon Sifa. "Wie in bloedsnaam ben jij, en wat moet je van me. Een verkeerde actie en je bent er geweest!" Ik werd nerveus. Mijn hart stokte in de keel, ik kreeg amper lucht. Een mes werd onder mijn kin geschoven en vijf andere kanonnen werden op mij gericht. Ik hield me koest. Wat ze zei zou best eens waar kunnen zijn. Nog wat bloed drupte van mijn arm, maar Sifa pakte het op en legde het op een steen. Ze dipte met een ijzeren draad er in, en wikkelde dat om een takje. "Lijden zal je, lijden ja. Lijden wil ik zien. Lijden zal je, lijden ja. Tot het nooitmeerziens." Ze was krankzinnig geworden. "Een takje zou je wezen, een takje zou je zijn. Geboren voor verdriet en pijn." ARG! Ze draaide hem om. Mijn arm voelde als... gekneusd... Wat? "Wat is er? Kan je de pijn niet verdragen? Vertel wie je bent, of ik pak wat bloed van je hoofd. En die doet dan, slesj! Dus vertel op... Tik, tak, tik, tak. Pang zei de tak" Ik slikte. "Sifa, dit ben jij niet! Wat doe je me aan?" Een ijswolf keek me aan. Ik stond verstijfd. Dit kon niet. Ik dacht aan Reath. En keek Sifa scherp aan. "Wat heb je met Reath gedaan?" Vroeg ik ernstig en streng. Ze moest het zeggen. Nu.

"Sifa, dit ben jij niet! Wat doe je me aan?" Ik bleef duister zijn kant op kijken. Hoe wist die knul mijn naam? Hij wist amper hoe je de kooi moest openmaken! "Wat heb je met Reath gedaan?" zei hij streng. "Uuh... Wie? Ik ken die Reath niet hoor, alleen zijn bloed. Wacht, ik kijk wel wie Reath is." Ik liep naar de gooffy en pakte nog wat bloed van hem. Ik legde het op mijn hand, keek er snel en strak naar, en het deed zijn werk. Het bloed spreidde zich uit, en ik kon er in kijken. Ik zag een meisje, en de good. Broer en zus? Ik zag ook een rood/zwarte wolf waarmee hij speelde. "Kom Reath! Kom dan!" De wolf sprong. Dat was vast Reath. "Reather! Kom hier en help! Reath speelt nog wel even door. Dat weet ik zover ik éstra heet." zei het meisje. Gooffo heette Reather, zijn wolf Reath, en de zus éstra. Lekker gezin. Nu valsspelen. Ik spuugde in het bloed, en het verdween. Ik keek strak naar Reather. "Reath de wolf, Reather de engel en éstra de zus. Meer nodig dan dat? zelf heb ik niks" ging ik verder. Ik zette de kooi losser, zodat hij niet te strak zat en niet stikte. Dit werd nog eens leuk.

flutteke