Pain! I have so must pain!

Onderwerp: Pain! I have so must pain! wo nov 21, 2012 2:34 pm

De dagen hadden zich aan een geregen zins haar ouders gedood waren in die verschrikkelijke oorlog. Alleen zij en Merel waren over gebleven, maae Merel voelde zich meer aan getrokken door de duistere krachten. Sue had haar jongere zusj niet van gedachten kunnen veranderen. Zelf was ze nog neutraal, maar voor hoe lang kon ze dit volhouden? Sue slenterde in haar kattenvorm tussen de bomen door in de richting van het oude paleis. Ze kende de weg van horen en zeggen, maar dit zou de eerste keer zijn dat ze er zelf heen zou gaan en nog wel helemaal alleen! Merel was een maand na de dood van hun oudes weg gegaan. Sue wenste dat haar zusje was gebleven, maar zolang ze samen niet willen vechren! Haar pootjes deden vrezelijk pijn! Ze ging net onder de poort liggen en likte haar pootjes voorzichtig. Sue hoorde het gelui van voetstappen en keek nieuwschierig naar daar waar het geluid vandaan kwam, maar bleef liggen waar ze lag. De reis had haar niet goed gedaan, wantin haar katten vorm zag je haar ribben goed zitten!!!

Onderwerp: Re: Pain! I have so must pain! do nov 29, 2012 9:08 am

Duisternis omhulde alles. Het zonlicht werd tegen gehouden, vogels werden stil wanneer de duisternis ook over hun valt. Bij elke stap verplaatste de duisternis zich op zijn beurt. Bij elke stap, kraakte de bedorven takjes onder haar bloten voeten. Bij elke stap, was het overal donker. Maar in het donker, viel één iemand op. Een engel, met een bleke huid, vier donkerrode vleugels, een witte jurk met donkerrode en met twee kille rode ogen.

Verveeld keek ze uit haar rode ogen, waar ze ook keek was het donker. Dit kwam omdat er een soort koepel van duisternis om haar heen hing. Waar ze ook liep, de duisternis was daar. Iedereen zag de duisternis als ze bij haar in de buurt kwamen. De koepel was ongeveer één kilometer breed en vijf kilometer hoog. De duivelse engel had nog nooit het daglicht gezien, het licht kwam gewoon simpel weg niet door de duisternis. Maar de duivelse engel was er blij mee. Ze kon niet tegen zonlicht, dat was haar enige zwakte, voor de rest kon je haar proberen te vermoorden met allerlei magie of andere dingen, zei zou niks voelen. Waarschijnlijk zou er wel bloed uit haar lichaam komen, maar dat had ze niet nodig. Het enige wat ze nodig had, was het bloed van iemand anders. Om in leven te bleven. Haar eigen hart klopte niet en pompte dus geen bloed in haar lichaam. Haar bloed was rood, maar bij haar hart was het bloed bedorven en had het een zwarte kleur gekregen, maar niemand heeft het daar kunnen krijgen, voordat ze werden vermoord door de tanden van de duivelse engel.

De duivelse engel, genaamd Eevy, klapte haar vier vleugels uit en steeg op, de duisternis met zich meebrengend. De donkere bomen vlogen voorbij, maar Eevy wist zich nog altijd goed te ontwijken. Plots viel een uil, rechts in haar zicht. Ze maakt een snelle beweging naar rechts en in een paar seconden had ze haar scherpe tanden in de uil gezet en zoog ze de uil leeg. De uil krijste, maar Eevy negeerde het en liet een verschrompelde uil over. Eevy vloog weer weg en een poort viel in haar zicht, ook die werd verduisterd door de duisternis die ze met zich mee bracht. Langzaam landde ze voor een poort, waar een kleine zwarte poes lag. Waarvan ze al vermoedde dat het geen normale zwarte kat was. Eevy's rode ogen glommen in de duisternis, die nu ook de zwarte kat had omhuld. "En wat doe jij hier?" vroeg ze, terwijl ze haar blik liet glijden over de kat. "Beetje mager zie ik, " zei ze met een grijns op haar gezicht. Dorst knaagde in haar keel.

[Als je iets niet begrijpt, moe je maar zeggen ^^]

Onderwerp: Re: Pain! I have so must pain! do nov 29, 2012 10:24 am

Een duisternis over viel de plek waar ze nu was. Dit was gen gewone duisternis daar was Sue wel gelijk achter en ging recht zitten. Ze keek nieuwschierig en spotten en witte gedaante met donker rode vleugels en die kleur zat ook in haar met witte jurk verwerkt. Ze keek haar aan met haar rode ogen die de Lila oog kleur van Sue scherp in de gaten hielden. Ze vroeg wat ze hier deed en dat Sue erg mager was. Dat laatste wist ze zelf ook wel, maar echt honger had ze zelf niet. Sue voelde zich niet veilig in haar buurt en die duisternis speelde daar ook een grote rol bij. Spierwitte vleugels verschenen oor een wit licht haar omhulde. Sue hifte terug in haar engel lichaam en keek de duistere engel rustig maar op haar hoede aan. 'Ik rusten hier alleen wat, wat doe jij hier?' aar stem was kalm en melodieus. Haar magere lichaam ging nu schuil onder haar vrolijk gekleurde kleding die lichtjes losjes rond haar heen hing. Sue haar witte vleugels gaven een vaag gloeiend licht in de duisternis die hen omhulde. 'Ik ben geen grote eter, maar bij jouw lijkt er juist iets aan je vast te plakken.' Sue doelde op de duisternis die om hen heen hing, maar zei het niet sarcastie's op wilde spottende manier dan ook, maar bleef de rust in haar stem houden.