A good day to... jump! (open)

"Whoe...hoe....!" Schreeuwde Sifa terwijl ze met de waterval van een rots sprong. Toen ze op het punt stond om te pletter te vallen, maakte ze met lucht een snelle scherpe bocht en belande in het water. Ze was doorweekt, maar lachte luid. Ook haar vleugels waren doorweekt. Een simpele windvlaag en ze was weer droog. Sifa was iemand die van haar vleugels hield. Ze schudde het laatste beetje water eruit en vloog op. Ze had alleen zichzelf, maar wou ook en keer iemand.anders ontmoeten. Maakt niet uit wie. Ze hing in de lucht.Alles was rustig en vredig. Te rusrtig en vredig voor haar. Sifa wou gevaarlijke plekken, en avontuur. Ze zuchtte. Er was een meer met gevaarlijke rotsen die schuin hing boven een ruine , maar ze had helemaal gen zin.om daar naartoe te vliegen. Ze wou dat ze kon teleporteren. Maar tja, Sifa kon dat niet. Ze zuchtte nogmaals. Dit keer luider. Ze hoorde iemand aan komen. Maar had even geen zin om op te kijken wie dat nou.kon zijn. Toen bedacht ze zich iets. Als ze grag iemand wou ontmoeten, dan moest ze toch eerst iemand tegen komen? Ze keek op. Niemand. Ze krabde haar hoofd. Terwijl ze nog steeds vloog, draaide ze haar hoofd alle kanten op om te kijken of er iemand was. Nog steeds niemand. Maar die iemand kon toch niet niet vliegen? Waren er ook engelen zonder vleugels? Of hield deze niet van vliegen? Vragen bleven er in har kop hangen. Zonder antwoord eroop te krijgen. Toen keek ze naar beneden. Ze slaakte voor een derde keer een zucht. Ja. Daar stond iemand.

ik rende door het bos ik keek wat rond opzoek naar wat wild.ik dacht bij mezelf leeft hier in het bos wel iets.toen dacht ik als ik iets vind val ik meteen aan.maar dan moet ik wel iets vinden.toen kwam ik bij een openplek.ik zag daar iets liggen en dacht meteen dat is een val.maar dat was juist de val aan de rechtse kant stond een groot ijzeren net die je gevangenneemt.ik dacht degene die deze stroper is is slechtgezind.ik gebruikte mijn metaal element om me daar weg te krijgen.ik verboog het ijzer en ontsnapte.ik rende en rende en kwam weer bij een open plek en zag net een meisje springen van een waterval.ik dacht ik zit te dromen maar het was geen droom maar de harde werkelijkheid.ik keek naar beneden en zag daar een engel staan en dacht oh.ik wou wel naar beneden maar ik vertrouwde het nog niet.ik keek en probeerde haar te observeren.toen ik verder keek zag ik nog verder beneden een jongen staan ik dacht yes !! eindelijk iemand.oh nee dadelijk zien ze me nog maar ik zal zien wat er gebeurd.ik zal me nog maar even schuil houden maar daarna ga ik naar beneden.het werd al avond dus gin ik mijn kamp op slaan. ik zou de volgende dag wel kijken

sorry ik moet nog beginnen

Ik vloog nog even verder rond terwijl de jongen onder me bleef staan. Verderop, ergens op een berg, hier heel dichtbij, zag ik een klein vuurtje. Vuur! Ik vloog ernaartoe. Ik zag een jongen met rood haar. Ik dook snel achter de bosjes, maar helaas had met het lawaai om er in te komen me vast laten horen. Ik bleef maar zitten waar ik zat. Deze jongen had ook al geen vleugels? Of hield hij deze schuil? Had hij wel krachten? Of had hij wel een element? Wist hij hoe je een lichtbol zoals de mijne kon maken? Waarom maakte hij een vuur? Hoe heette hij? Wie was hij? Wat was zijn dierlijk vorm? Hield hij van regen? Vragen balden zich als vuisten door mijn kop. Het was best een knappe kop. niet dat ik verliefd was, maar zo zag hij er gewoon uit. Mijn lichtpaarse haar fladderde een klein beetje in de zachte avond wind. Ik genoot ervan. Wind... het mooiste wat er bestond. het briesje was zo koel... Enough! Ik richtte me weer op de jongen. Deze was anders die dreigend naar me keek. Deze was goed volgens mij. Wouw, slecht neutraal en goed in een gebied. Weird. Dat is een engelwonder. Ik had mijn vleugels ook al opgevouwen, anders zou hij die zijn. Hij hoefde alleen achter de struik te staan om mij te kunnen zien, of ik moest mijn hoofd wat verder uitsteken om mezelf te kunnen zien. Hij zou me ooit wel moeten ontdekken. Toch? Ik bleef zitten. Eigenlijk was het wel leuk een beetje spanning op te wekken. Als hij maar niet ging dreigen met een bijl...Ik moest er niet aan denken. Als iemand dat zou doen zou ik zou met wind een steen in een zwaard slijpen en daar mee terug vechten. Dat was míjn aanvals plan. Ik was niet de zwakke soort. Ik was een krijger, een krijger die vocht. Maar toch hield ik in de goede tijden altijd van plezier. Wie niet van plezier hield was een saaie piet. En wie zwak was beschermde ik. Ik was zo. Niemand anders kon zijn hoe ik was. Ik wachtte hoe de jongen op mijn aanwezigheid zou reageren.

toen ik bijna in slaap viel hoorde ik een geluid ik wou wel kijken maar ik was te moe ik kijk morgen wel dacht ik.maar toen dacht ik opeens maar misschien is het wel een beer.dus besloot ik maar te kijken maar toen ik keek zag ik niks en ging maar weer slapen.die volgende morgen toen ik opstond zag ik opeens iemand liggen.ik ging wat dichterbij en herkende het meisje die ik gisteren had zien springen van de waterval ik sleepte haar mee naar het kamp en probeerde haar wakker te maken.toen ze eindelijk wakker was stelde ik haar te ondervragen maar ze was nog niet helemaal wakker en zat steeds te zeggen wat huh.maar toen ze helemaal wakker gaf ze eindelijk gewoon antwoord ik stelde haar de vragen van wie ben je wat ben je en wat is je dierlijke vorm en wat is je element.toen ze klaar was met antwoorden vroeg ik haar waarom ze hier was en of ze goed of slecht was.en de laatste vraag was wil je samen met me reizen.en terwijl ik wachtte op het antwoord dacht ik is ze wel te vertrouwen maar dat deed er niet meer toe ik zou blij zijn met het antwoord of niet

Ik werd wakker. De jongen zat ineens voor me en stelde allerlei vragen. Fijn... "Ik heet Sifa. Ik ben neutraal, en een Hirso. Mijn dierlijke vorm is een wolf en mijn element is lucht. Ik ben hier om van de rotsen te springen..." Hij vroeg of ik samen met hem wou reizen. Ik beantwoorde de vraag met een andere vraag. "Heb jij geen vleugels?" Misschien was het kwetsend, maar ik moest het weten. Ik schudde mijn hoofd door elkaar, en maakte een klein sprongentje in de lucht waardoor ik weer gewoon op mijn twee benen stond. Opeens bedacht ik me iets. Als je slecht was, dan was je een slechte engel, of geen engel. Hoe zat dat? Was je dan een slechte engel, of zo'n zogenaamd mens? Ik wachtte wel nog steeds verstandig af op het antwoord. Ik was neutraal, maar als ik in een groep ging, zou ik wel in een goede groep gaan. Ik bedacht me iets. Ik kon zelf een groep maken! Dat was het! Maar dan moest hij wel gekozen worden. Deze jongen kon als bèta, als ik hem vertrouwde tenminste. Want je kan niet iedereen die je wilt vertrouwen. Niet iedereen is betrouwbaar... Ik keek in zijn ogen. Rode ogen, met een goed doel. Trots, maar ook schaduw. Goed, maar ook een beetje slecht... Dat had ik van de wolven roedel gehoord. De leider zei in wolventaal: "In elk van ons zit een stukje slechtheid. Maakt niet uit hoe goed je bent, er zit altijd wat kwaad verscholen.." Tot zover wist ik het. Ik was daarom maar neutraal geworden. Maar die groep zou ooit komen. Daar zwoor ik op het zwaard van de engelen! Ik wachtte nog steeds op het antwoord, en of de andere engel zou komen.

opeens wou ze weten of ik vleugels had of niet,ik vond het maar een rare vraag.want ja eigenlijk was het niet zo'n rare vraag.ik antwoordde maar:ik heb vleugels ja'.ik wou nog steeds weten of ze samen wou reizen,maar ik vroeg er maar niet meer om.ik liet haar even bijkomen en gaf haar wat te eten en wat water.ik zei dat ik even ging jagen voor nieuw voedsel,ik was dus al een tijdje weg en ik had echt nog niets gevonden.ik zou nog even verder zoeken en dan zou ik terug gaan.maar tijdens het terug lopen bleef het maar door mijn kop stuiteren want ik vroeg me iets af.pas toen ik terug was bedacht ik me het zou best mijn moeder kunnen zijn ze ziet er precies zo uit,nee dat kan niet ze was omgekomen toen er een boom op haar viel.de gedachten eraan deed me heel erg pijn ik dacht er maar niet meer zoveel meer aan.toen opeens hoorde ik iets in de struiken ritselen.ik keek erin maar zag er niets of niemand,opeens voelde ik opeen een briesje opsteken ik dacht dat het wel Sifa kon zijn met haar element lucht,ik snap waarom ze dat doet ze houd wel van een briesje zei ze.toen zag ik iemand zitten in de bosjes ernaast ik wist dat ie er was en toen ik langer keek zag ik de jongen die ik gister ook had gezien helemaal beneden.ik zou Sifa maar even waarschuwen anders zou ze verrast kunnen raken.toen ik net wou zeggen dat er een jongen was sprong er een beer uit de bosjes.ik dacht:'stom stom stom ik had verder moeten kijken anders had ik hem wel kunnen zien,nu hadden we een groot probleem.ik veranderde in mijn dierlijke vorm.net toen ik wou aanvallen leek het alsof de beer wist wat ik ging doen,ik viel aan maar werd ruw weggeslagen door de beer en was bewusteloos.

sorry als ik onprofessioneel lijk

ik werd weer wakker.ik keek rond en opeens zag ik een grijze snuit.ik schreeuwde het uit van schrik.ik bekeek de wolf goed en ik dacht aan het antwoordt van Sifa ze zei dat haar dierlijke vorm een wolf was.opeens schreeuwde ik uit"Sifa!".ik stond op en aaide haar.het werd al nacht en ik had de plannen om een groot kamp te bouwen en dan te gaan slapen.ik zou nog wel iets bedenken voor Sifa dan kan ze slapen wanneer ze wou.halverwege de nacht werd ik wakker van een erge nachtmerrie.ik zat helemaal te hijgen,ik droomde dat Sifa me zomaar aanviel en ik niks kon doen.ik dacht er maar niet aan anders zou ik morgenochtend echt moe zijn.ik probeerde maar weer te slapen maar het lukte niet meer dus besloot ik maar even wakeer te blijven en het later uit te proberen.na de tweede keer lukte het me eindelijk om weer in slaap te vallen."ik ga de volgende morgen nog een keer naar voedsel zoeken"dacht ik.de volgende morgen keek ik rond maar ik zag Sifa nergens ik hoopte niet dat ze verdwaald was.ik zocht me rot maar ik vond wel voedsel ik vilde het konijn snel en ging nog verder zoeken naar meer konijnen.uiteindelijk vond ik een heel nest van konijnen,stiekem pakte ik nog vijf konijnen weg en vilde ze.ik ging gouw terug naar het kamp en zag daar Sifa bewusteloos liggen.ik dacht"dit kan niet goed zijn ik probeerde haar wakker te krijgen maar het lukte niet en ik wachtte maar tot ze weer bij haar bewustzijn kwam.ik wachtte een uur en probeerde het nog is,gelukkig ze werd wakker ik zou wachtten tot ze helemaal wakker was en zou dan vragen wat er was gebeurd.